اکسی تتراسایکلین Hcl (2058-46-0)

اکسی تتراسایکلین یک آنتی بیوتیک تتراسایکلین وسیع الطیف است که دومین گروهی است که کشف شده است.

اکسی تتراسایکلین با تداخل در توانایی باکتری ها برای تولید پروتئین های ضروری عمل می کند.بدون این پروتئین ها، باکتری ها نمی توانند رشد، تکثیر و تعدادشان افزایش یابد.بنابراین اکسی تتراسایکلین گسترش عفونت را متوقف می کند و باکتری های باقی مانده توسط سیستم ایمنی کشته می شوند یا در نهایت می میرند.

اکسی تتراسایکلین یک آنتی بیوتیک با طیف وسیع است که در برابر طیف وسیعی از باکتری ها فعال است.با این حال، برخی از سویه‌های باکتری نسبت به این آنتی‌بیوتیک مقاومت ایجاد کرده‌اند که اثربخشی آن را برای درمان برخی از انواع عفونت‌ها کاهش داده است.

اکسی تتراسایکلین برای درمان عفونت های ناشی از کلامیدیا (مانند عفونت قفسه سینه پسیتاکوزیس، عفونت چشمی تراخم و اورتریت عفونت تناسلی) و عفونت های ناشی از ارگانیسم های مایکوپلاسما (مانند پنومونی) استفاده می شود.

اکسی تتراسایکلین همچنین برای درمان آکنه استفاده می شود، به دلیل فعالیت آن در برابر باکتری های روی پوست که بر ایجاد آکنه تأثیر می گذارد (Cutibacterium acnes).این دارو برای درمان شعله ور شدن برونشیت مزمن، به دلیل فعالیت آن در برابر باکتری معمولاً مسئول، هموفیلوس آنفولانزا، استفاده می شود.اکسی تتراسایکلین همچنین ممکن است برای درمان سایر عفونت‌های نادرتر، مانند عفونت‌هایی که توسط گروهی از میکروارگانیسم‌ها به نام ریکتزیا ایجاد می‌شوند (مثلاً تب خال‌دار کوه‌های راکی) استفاده شود.برای اطمینان از اینکه باکتری های عامل عفونت نسبت به آن حساس هستند، معمولاً یک نمونه بافت گرفته می شود، به عنوان مثال یک سواب از ناحیه عفونی، یا نمونه ادرار یا خون.