پراکسیداز (منبع ترب) مترادف: پراکسید هیدروژن اکسیدوردوکتاز.HRP

ترب پراکسیداز (HRP) از ریشه ترب (Amoracia rusticana) جدا شده و متعلق به گروه پراکسیدازهای فروپروتوپورفیرین است.HRP به راحتی با پراکسید هیدروژن (H2O2) ترکیب می شود.کمپلکس حاصل [HRP-H2O2] می تواند طیف گسترده ای از اهداکنندگان هیدروژن را اکسید کند:
دهنده + H2O2 → اهدا کننده اکسید شده + 2 H2O
HRP بسترهای مختلف را اکسید می کند (جدول 1 را ببینید):
• کروموژنیک
• نورتابی شیمیایی (مانند لومینول یا ایزولومینول)
• فلوروژنیک (مانند تیرامین، هومووانیلیک اسید، یا اسید 4-هیدروکسی فنیل استیک)
HRP یک پلی پپتید تک زنجیره ای است که شامل چهار پل دی سولفید است.HRP یک گلیکوپروتئین است که حاوی 18 درصد کربوهیدرات است.ترکیب کربوهیدرات شامل گالاکتوز، آرابینوز، زایلوز، فوکوز، مانوز، مانوزامین و گالاکتوزامین است که بستگی به ایزوآنزیم خاص دارد.

HRP یک برچسب پرکاربرد برای ایمونوگلوبولین ها در بسیاری از کاربردهای مختلف ایمونوشیمی، از جمله بلات، ایمونوهیستوشیمی و الایزا است.HRP را می توان با چندین روش مختلف از جمله گلوتارآلدئید، اکسیداسیون پریودات، از طریق پیوندهای دی سولفیدی و همچنین از طریق پیوندهای متقاطع هدایت شده آمینو و تیول به آنتی بادی ها کونژوگه کرد.HRP مطلوب‌ترین برچسب برای آنتی‌بادی‌ها است، زیرا کوچک‌ترین و پایدارترین برچسب آنزیم محبوب‌ترین (پراکسیداز، بتا-گالاکتوزیداز، آلکالین فسفاتاز) است و گلیکوزیلاسیون آن منجر به کاهش اتصال غیراختصاصی می‌شود.مروری بر روش های کونژوگاسیون گلوتارآلدئید و پریودات منتشر شده است.

پراکسیداز همچنین برای تعیین گلوکز 4 و پراکسیدها در محلول استفاده می شود.چندین نشریه، 6-24 پایان نامه، 25-29 و پایان نامه های 30-46 استفاده از P8375 را در پروتکل های تحقیقاتی خود ذکر کرده اند.